Najlepiej zacząć od początku. Jestem osobą po rozwodzie. Przez wiele lat nie uczestniczyłem w życiu Kościoła w żadnych stopniu. Moje małżeństwo okazało się przysłowiową katastrofą. Oczekując na rozwód poznałem osobę z którą spotykałem się niedługi czas bo niestety tylko ponad 2 miesiące. Dzieliła nas duża różnica wieku. Pomimo tego E. dała mi przez ten krótki czas tyle ile nie otrzymałem przez kilka lat trwania mojego małżeństwa. Był to dla mnie wspaniały czas bo byłem w końcu szczęśliwy. E. jest osobą wierzącą. To ona nakierowała mnie na tę właściwą drogę. Chociaż nigdy do niczego mnie nie nakłaniała. Niestety związek ten nie przetrwał, E. odeszła ode mnie jeszcze przed rozwodem, co mnie strasznie jeden dzień całe moje życie jak i plany oraz szczęście runęło, co mnie dobiło i wpadłem w ogromnego doła. To był dla mnie bardzo trudny okres. Najgorszy w życiu. Wszystko co najgorsze skumulowało się w jednym czasie. Wtedy, do tej pory nie wiem w jaki sposób trafiłem na NP. Stwierdziłem, że tylko to może pomóc mi w odzyskaniu jej. Niestety już w drugi dzień przestałem odmawiać ją. Stwierdziłem, że to i tak nic nie pomoże skoro sam nie potrafiłem utrzymać tego związku. Natomiast po w pierwszym dniu po skończonej modlitwie ogarnął mnie wielki spokój oraz jakaś dziwna euforia, że wszystko będzie dobrze. I to było wspaniałe uczucie. W międzyczasie coś we mnie wstąpiło i zacząłem ranić E. jeszcze bardziej pisząc i mówiąc rzeczy, których wcale nie chciałem mówić, doprowadzając do sytuacji, iż w obecnej chwili nie mam żadnej możliwości kontaktu z nią. Zdaję sobie sprawę, że zasłużyłem sobie na to w 100%. Straciłem ją na zawsze. Postanowiłem zacząć odmawiać od nowa NP tym razem w intencji poznania wspaniałej kobiety, z którą będę mógł założyć kochającą się rodzinę bo zawsze mi na tym zależało. Obecnie kończę 3 tydzień odmawiania NP. Co ona mi dała? Przede wszystkim spokój, inne spojrzenie na całe moje życie. Uświadomiłem sobie, że bez głębokiej wiary i życia zgodnie z przykazaniami nie będę potrafił stworzyć szczerze kochającej się rodziny. Wiem że gdybym kierował się przykazaniami z pewnością nie zraniłbym E. czego żałuję ogromnie do dzisiaj. Codziennie modlę się, regularnie uczęszczam na msze św. staram się zgłębiać wiarę ile potrafię. Moja siostra od długiego czasu szukała mieszkania do wynajęcia, bezskutecznie a że mieszka za granicą jest jej o wiele trudniej bo wynajmujący niechętnie wynajmują mieszkania obcokrajowcom. Udało jej się wynająć w końcu a zbiegło się to w czasie odmawiania mojej NP. Wujek z ciocią znowu zaczęli się szanować chociaż ich związek wyglądał już źle. Wujek chciał wyjechać za granicę. Teraz widzę u nich radość i wzajemne uczucie. Tak więc nie tylko ja otrzymuję łaski ale i dzieją się one wokół mnie. Z perspektywy czasu wiem, że musiałem stracić E. by zyskać coś innego tj. powrócić do wiary, która daje mi siłę. I chociaż żałuję, że nie mogę z nią być dalej to widocznie „ktoś” miał w tym wszystkim inny, szerszy plan, w który wierzę. Przede mną jeszcze wiele dni odmawiania NP i chociaż nie traktuję jej jako maszynki do spełniania życzeń to wierzę, że zostanę wysłuchany a moja intencja się spełni. Nawet jeśli nie, to doszedłem w ostatnim czasie, do wielu przemyśleń, które wcześniej były mi obce. I chociaż 32 lata na karku i bagaż doświadczeń, to mam nadzieję, że spotkam jeszcze na swojej drodze wspaniałą kobietę, z którą założę rodzinę opartą na wzajemnej miłości, szacunku, troski czyli na takich wartościach, których Jezus nas uczy. Liczę gorąco na to że moje za jakiś czas będę mógł i takie świadectwo złożyć. Bo wiara w końcu czyni cuda StartŚwiadectwa o nowennie pompejańskiejMarek: Powrót do wiary